Vleesindustrie in geweer tegen Turkse 'dönercoup'

Er zijn dus grote commerciële belangen mee gemoeid. Alleen al in Duitsland gaat er jaarlijks voor zo'n €7 miljard kebab over de toonbank. Met 1,3 miljard porties is dönervlees het meest populaire en betaalbare fastfood in Duitsland en verslaat het de bratwurst met gemak. Berlijn zou zelfs meer dönerverkooppunten hebben dan Istanboel; in heel Duitsland zijn er ruim 40.000 verkooppunten.

De betaalbaarheid van döner is dan ook niet voor niets een politiek gevoelig iets. De laatste paar jaren is de prijs van een portie kebab sterk gestegen, wat tot onvrede leidt bij grote groepen burgers met een smalle beurs. Partij Die Linke probeerde daar op in te spelen met voorstellen voor een dönerprijsplafond en om 'dönerflation' op de agenda te krijgen en houden.

Afgelopen voorjaar was daar dan opeens een aanvraag van Turkije, een niet-EU land, voor een GTS-status voor döner, maar dan wel met voor de praktijk heel beperkende bepalingen. Het vlees mag volgens de aanvraag alleen komen van runderen ouder dan zestien maanden en schapen van zes maanden of ouder. Daarmee wordt vrijwel al het vlees dat er nu in gaat, buiten spel gezet.

Waarom Turkije de aanvraag zo heeft geformuleerd, is niet helder. Vijf landen - Duitsland, Nederland, België, Frankrijk en Hongarije - hebben inmiddels bezwaar aangetekend tegen de aanvraag. Genoemde landen hebben op zich geen meerderheid binnen de EU, maar kunnen de aanvraag waarschijnlijk wel tegenhouden. Niet voor niets zijn het trouwens landen met een grote kalfsvleessector. Zo'n 20% van alle kalfsvlees in Duitsland zou in dönerproducten gaan.

Het gaat natuurlijk om economische belangen, maar de vraag is ook of een aanpassing van het recept de consument blij zou maken. Die is gewend aan de huidige smaak, en zou misschien wel even moeten wennen aan de smaak van vlees van veel oudere dieren.