De ijsproductie lijkt steeds meer een feestje te worden voor private investeerders. Zowel grote voedingsreuzen als kleinere zuivelbedrijven zetten hun ijsdivisies in de etalage. Ze willen ervan af, maar ieder wel om verschillende redenen, zo blijkt.
Afgelopen voorjaar kwam multinational Unilever in het nieuws met het bericht dat het af wil van de ijsdivisie. De eigenaar van merken als Magnum, Ben & Jerry's en Hertogh ijs is een van de grootste ijsproducenten ter wereld en zou naar schatting zo'n €18 miljard kunnen binnenhalen met de verkoop van de ijsdivisie, zo meldt persbureau Bloomberg.
Te lage marges
De verwachte koper is geen andere multinaltional met grote ambities, maar een 'private equityfonds'. De naam van CVC Partners wordt het meest genoemd, maar ook andere investeerders zouden nog in de race zijn.
Unilever wil de ijsdivisie niet kwijt omdat de business verliesgevend is, maar omdat een slechts ééncijferig rendement niet genoeg is voor het bedrijf. Het wil zich concentreren op activiteiten waarvan de rendementen 2 cijfers voor de komma bedragen.
In de jacht op hogere verdiensten stootte Unilever eerder al de margarine-activiteiten af -ooit de basis van de onderneming - aan eveneens private investeerder KKR. Die zette deze tak zelfstandig neer onder de naam van Upfield, bekend van het inmiddels verboden merk Roombeter.
Grote concurrent Nestlë lijkt niet mee te doen aan de ontslakkingskuur zoals Unilever die heeft ingezet, maar helemaal waar is dat niet. Nestlé is namelijk al veel eerder beginnen om de ijs-activiteiten deels af te stoten. Daartoe ging het in 2015 al een joint-venture aan met het Franse investeringsfonds Froneri. Ieder voor zich hebben ze naar schatting zo'n €10 miljard in de ijsbusiness zitten, die merken bezit als Schöller, Möwenpick en (deels) Häagen-Dasz. Nestlé lijkt voorlopig echter wel tevreden met deze situatie.
Last voor DMK
Pure zuivelbedrijven zijn niet meer vaak eigenaar van ijsdivisies. Vroeger was dat anders, maar ze zijn bijna allemaal afgestoten, verkocht. Het Duitse DMK en het Belgische Milcobel zijn evenwel uitzonderingen.
DMK worstelt al jaren met de ijs-aciviteiten. De coöperatieve zuivelproducent heeft sinds de totstandkoming van het bedrijf in 2010 meerdere herstructureringen en overige aanpassingen in de ijsdivisie doorgevoerd, onderdelen bijgekocht en verkocht. Allemaal om stabiele zwarte cijfers te kunnen schrijven. De laatste jaren wilde het de bedrijfstak ook wel verkopen, maar begin dit jaar ketste een laatste poging daartoe af. In mei jl. stelde het topmanagement vervolgens weer een nieuwe directeur aan, om zelf dan maar weer verder te gaan. Met een omzet van slechts zo'n €140 miljoen is de ijsdivisie evenwel niet het gemakkelijkste bedrijfsonderdeel om te verkopen. Ze is overigens ook slechts verantwoordelijk voor een paar procenten van de totale concernomzet.
Milcobel stapt eruit
Het Belgische Milcobel bezit met dochterbedrijf Ysco een sterkere troef. Ysco is een producent met een goede positie in de productie van private-label ijs, met een jaaromzet tussen de €350 en €400 miljoen. Het bedrijf is ook vrij stabiel winstgevend en deed het de laatste jaren qua rendement beter dan het moederbedrijf. Verkoop was zo bezien dan ook geen 'moetje'. Toch besloot Milcobel om Ysco te verkopen aan private investeerders.
Als reden noemde het dat het hiermee de focus op de zuivelproductie zou kunnen vergroten en daarvoor ook een deel van de ijsopbrengsten zou kunnen inzetten. De vraag is ondertussen wel welke prijs Milcobel betaalt voor de verkoop van de ijsdivisie. Ysco is anders dan de ijsdivisie van DMK geen zorgenkindje en Milcobel is geen Unilever dat de neus optrekt voor de rendementen het dochterbedrijf. Met de verkoop van Ysco verdwijnen ook de jaarlijkse verdiensten plus een derde van de omzet.
Voor de private-equityfondsen maakt het evenwel niets uit. Zij doen hun eigen ding met de niet meer gewenste ijsfabrieken en kennelijk levert het hen genoeg rendement op om stilletjes door te gaan.
