De suikerprijs op de internationale beurzen blijft oplopen. De opleving in de markt die vlak voor de coronacrisis zichtbaar was, is inmiddels ruimschoots overtroffen. Er is sprake van aanbodschaarste op meerdere fronten, waardoor het tij vermoedelijk niet snel zal keren.
De prijs voor geraffineerde witte suiker is al een jaar bezig aan een opmars. Bij de uitbraak van de coronapandemie kelderde de prijs op de Liffe in Londen tot beneden de €300 per ton, het dieptepunt in april 2020. Lange tijd bleef de prijs schommelen op een laag niveau, tot het moment dat de eerste tekenen van schaarste zich aandienden.
Een jaar geleden krabbelde de prijs op uit het dal en inmiddels is er €120 per ton bijgekomen. De Europese suikernotering sloot september af op €442,44 per ton. Het hoogste niveau in bijna 4,5 jaar tijd. Welke factoren hebben dit prijsopdrijvende effect en wat betekent dat voor de prijsontwikkeling op korte en lange termijn?
Europese oogst uit startblokken
Om met de Europese markt te beginnen: er is nog steeds sprake van krapte in het aanbod. Afgelopen seizoen slonk de suikervoorraad in de Europese Unie al met ruim een miljoen ton naar 1,1 miljoen ton. Dat had te maken met de tegenvallende suikerbietenoogst en de flink lagere import. Seizoen 2021/2022 zal naar alle waarschijnlijkheid weinig verandering aanbrengen in de voorraad. Een iets hogere suikerproductie en import, wordt deels teniet gedaan door de voorspelde hogere consumptie en export.
De oogst van suikerbieten in de Europese Unie goed is inmiddels uit de startblokken. Langzaam wordt duidelijk hoe de kaarten geschud zijn. Het MARS-rapport van 20 september van de Europese Commissie is redelijk optimistisch en gaat uit van een opbrengst die iets boven gemiddeld is. Ten opzichte van de afgelopen vijf jaar wordt een productieplus voorzien in grote productielanden als Frankrijk (+2,8%), Duitsland (5,7%), België (1,2%) en Nederland (4,9%). Gemiddeld in de Europese Unie wordt 75 ton suikerbieten per hectare geoogst, zo is de voorspelling. Dat is 1,8% meer dan het vijfjarig gemiddelde.
Ontwikkelingen in grootmachten
Maar de Europese suikerprijs is niet alleen afhankelijk van de ontwikkelingen dicht bij huis. De suikermarkt is een mondiaal speelveld. De impact van grote spelers als Brazilië, India en Thailand is daarom nog vele malen groter. Met Brazilië, de grootste suikerexporteur te wereld, drukt momenteel een grote stempel op de suikermarkt. Vorstschade en flinke problemen met droogte zorgen ervoor in het suikeraanbod van het Zuid-Europese land zeker 10% lager is.
Ook de Thaise suikerindustrie loopt achter op de gemiddelde productie. Het gat dat hiermee ontstaat, zal slechts ten dele worden ingevuld door India, dat nog steeds een overschot heeft van 8,4 miljoen ton suiker en nu haar kans schoon ziet om meer te exporteren.
Wereldwijde voorraad slinkt
De Internationale Suikerorganisatie (ISO) gaat er vanuit dat de consumptie harder groeit dan de productie. Hierdoor zal in seizoen 2021/2022 een tekort ontstaan van 3,8 miljoen ton suiker. Verwacht wordt dat de wereldwijde suikervoorraad slink naar een niveau van 95 miljoen ton. Ook de vraag naar bio-ethanol, waarvoor suikerriet als grondstof kan dienen, trekt weer aan. Kortom, genoeg redenen om aan te nemen dat de relatief hoge suikerprijs voorlopig nog wel even aanhoudt.