Als een valuta meer waard wordt, dan is dat vaak het gevolg van economische ontwikkelingen of rentebewegingen. Achter de stijging van de Zwitserse frank gaat iets anders schuil. De munt zit in de lift, omdat financiële partijen zich zorgen maken over het griezelige fenomeen stagflatie.
De euro zit de laatste weken in het verdomhoekje van de valutawereld. De munt daalt, ten opzichte van de dollar, omdat het economisch herstel in de Europese Unie minder krachtig is dan in de Verenigde Staten. En omdat de Europese Centrale Bank (ECB) later aan de renterem trekt dan de Federal Reserve (Fed). Dat geldt ook voor de Bank of England. Het Britse pond schommelt rond de hoogste koers, ten opzichte van de euro, in bijna twee jaar. De opgelopen prijzen van olie, aardgas en andere energiegrondstoffen stuwen de waarde van de Australische dollar, Canadese dollar en Russische roebel flink op.
Nieuwe schuldencrisis? Liever niet!
Ook de Zwitserse frank wint flink terrein. Maar waarom? De economie van Zwitserland groeit langzamer dan in de Europese Unie en het Alpenland exporteert geen olie of andere grondstoffen. Veel financiële partijen die nu franken kopen, doen dat omdat het land iets juist niet importeert. Namelijk inflatie. De Zwitserse nationale bank (SNB) neemt de inflatiedoelstelling serieuzer dan de ECB, die liever niets doet wat de economische groei in gevaar brengt. Als de Europese economie in zwaar weer komt, dan komen de onderlinge verschillen tussen de lidstaten onder een vergrootglas. En een herhaling van de Europese schuldencrisis is het laatste waar de ECB op zit te wachten.
De SNB hoeft geen rekening te houden met dit soort politieke afwegingen en focust zich volledig op de inflatiedoelstelling. Als de inflatie wereldwijd langere tijd hoog blijft, kan de bank de Zwitserse frank laten stijgen om te voorkomen dat die inflatie via valutamarkten doorwerkt in de economie. De SNB grijpt al vaak in om te voorkomen dat de frank te sterk wordt. Maar de laatste tijd gebeurt dat minder frequent en krachtig dan in de eerste helft van het jaar. Er moet echter wel wat gebeuren voordat de SNB de teugels zo sterk laat vieren als in januari 2015. Toen liet de bank van de ene op de andere dag de koppeling met de euro los. In één klap schoot de munt met 30% omhoog ten opzichte van de Europese munt en met 25% ten opzichte van de dollar.
Veilige schuilplaats
Hoewel een dergelijke koerssprong niet voor de hand ligt, heeft de frank alle ruimte verder op te lopen; zolang zorgen over stagflatie de financiële nieuwsstroom beheersen. Stagflatie doet zich voor als de inflatie oploopt en hoog blijft, terwijl de groei van de economie afzwakt. Het woord komt de laatste tijd steeds meer voor in financiële artikelen en economische vooruitblikken op 2022. Daar komt bij dat de frank bekend staat als veilige haven in periodes waarin de onzekerheid op financiële markten toeneemt. Dat maakt de munt tot een goede schuilplaats voor wie zich zorgen maakt over het oplaaien van de virusuitbraak, over de wijze waarop centrale banken de steunmaatregelen gaan intrekken of over het wel heel grote optimisme op de aandelenmarkten.
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
